بر آستانه دروازه های خراسان بزرگ

فلسفه و فرایند و فرجام زندگی چیزی جز رفع و حل و کاهش نقص و نقصان نیست. بشر با نقص و کاستی ای   کم و بیش بدنیا می اید و این دامگه حادثه و صحنه  نمایش گیتی فرصت و جولان و سه پنج روزی است برای رفع نقص یا به عبارتی کامل شدن(مگر نه این است که تکامل و تعالی رفع نقص و گذر از کاستی هاست؟). پویندگی و سرگشتگی و تلاش و جهد برای حرکت از وادی نقص به غایت قصوای کمال.

بر آستانه دروازه های خراسان بزرگ...

   عمده ترین واسطه اتصال ما و گذشته اثار مکتوب بجامانده تاریخی انها یا جهان کتاب هاست.بعبارتی جهان کتاب هنوزبرسازنده دنیا و افکار وجهانِ ظاهرا  تکنولوژیک امروز ماست. اما این جهان  را دنیای سازندگانش ساخته اند و می سازند.

بر آستانه دروازه های خراسان بزرگ...

  امروز سیر تحول میدان به نقطه و تقاطع ترافیکی مراحل پایانی خود را می پیماید.ما هرچند در کلان شهرها ده ها عنوان میدان داریم اما این سازه های کهن وتحول افرین شهری( سامانبخش تعاملات انسانی و کنش و گفتگو بر آستانه دروازه های خراسان بزرگ...